پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

تغییرات اقلیمی و تأثیرات اقدامات رو به رشد توسعه شهری باعث افزایش خطرات احتمالی سیلاب خواهد شد. پیش‌بینی‌ها حکایت از آن دارد که در 60سال آینده، جمعیت در معرض خطر سیلاب از 1.5میلیون نفر به 3.5میلیون نفر افزایش یابد. بسیاری از این خانه‌ها با خطرات ناشی از سیلاب آب‌های سطحی، زیرزمینی یا فاضلاب مواجهند که پیش‌بینی آن به‌مراتب سخت‌تر از طغیان رودخانه‌ها یا سیلاب‌های ساحلی است.در متن زیر به بیان برخی از انواع سیل و اقدامات قبل از سیل و همچنین مسائل و اقدامات بعد از وقوع سیل می پردازیم.

در آغاز نوروز 1398 و هم‌زمان با بارش باران که نوید خوشحالی برای کشاورزان و عموم مردم که در اقلیمی عمدتاً خشک و نیمه خشک زندگی می‌کنند، واژه دیگری را نیز می‌شنویم؛ «سیل»، بله سیل؛ واژه‌ای که با خود ویرانی و بی‌شفقتی طبیعت را تداعی می‌کند. سیل به معنی طغیان آب، زیر آب رفتن گستره‌ای از زمین و طوفانی‌شدن اوضاع است. در معنای «آب جاری شده»، کاربرد این واژه بر ریزش جریان دلالت داشته و مخالف معنی عدم ریزش یا «فرونشینی» است. در خلال یا پس از یک بارندگی شدید، مقدار دبی رودخانه به سرعت افزایش یافته و در نتیجه آب از بستر عادی خود سرریز و دشت سیلابی می‌شود و مناطق اطراف را دربر می‌گیرد. با بررسی دشت سیلابی قدیمی و آبرفت‌های آن، شاید بتوان با درجه‌ای از تقریب احتمال وقوع و بزرگی سیل‌های آتی کشور را مشخص کرد.

سیلاب‌ها در دنیا به پدیده‌هایی معمول تبدیل شده‌اند، به‌طوری که پدیده‌ای که تقریبا هر ۱۰۰ سال رخ می‌داد، فصلی شده است.

دو هفته پیش ، شاهد سیل و آب گرفتگی در استان های شمالی کشور و قطع دسترسی های محلی و راه های ارتباطی بین روستاها بودیم.رویدادی که خسارات عدیده ای را در استان های شمالی سبب گردید. سوال اینجاست که آیا واقعا ما با بلایای طبیعی مواجه هستیم یا به کرات هزینه های بی تدبیری و سو مدیریت مدیران قبلی و فعلی را پرداخت می کنیم؟